murid sekolah:
"Cikgu, maafkan saya cikgu. Saya tidak dapat hadir ke sekolah semalam."
"kenapa?"
"demam cikgu. tak boleh bangun."
"oh, tak mengapa. ada surat?"
"nah. cikgu, maafkan saya ye cikgu. saya nak datang juga, tapi tak boleh bangun"
"Ok, berikan saya surat MC awak tu"
murid tarbiyah:
"Akak, saya tak datang."
"kenapa?"
"ada hal"
situasi lain:
"sorry ana takleh join. maybe lain kali"
atau:
"kita perlukan fasi blablbla"
dua hari kemudian, hanya tiga orang membalas mesej itu.
itupun sekadar menyatakan maaf.
erk.
mmg la hidup zero alasan.
tapi cuba kita fikir...
murid di sekolah pun pandai nak terangkan situasi dia.
pandai nak usaha sehabis daya utk datang sekolah
boleh prepare buku/homework/gosok baju awal2 sebab nak ready ke sekolah..
kita?
mgkin hanya pandai berceloteh sahaja.
*dish*
(batu menghempap kepala)
1 comment:
huh..zero alasan!
kalu murid tarbiyah berjela alasan, sampai ke sudah xgrad2 ler jawabnye. ramai lagi anak murid lain, xmau bagi can kat anak murid baru nak belajar ke? hehe
gedebush kene muke..adeh2
Post a Comment